از وقتی که کلاس پنجم ابتدایی بودم شروع به یادگیری زبان کردم و تقریبا همه فصول سال به کلاس زبان می رفتم و اتفاقا علاقه و انگیزه کافی هم داشتم و برای یادگیری آن وقت می گذاشتم اما راستش از روبرو شدن با لغات زیاد و همچنین مکالمه با به کاربردن کلمات اشتباه و تلفظ غلط می ترسیدم.
در نتیجه پیشرفت چندان چشمگیری نداشتم بعلاوه اینکه همانطور که می دانید زبان به شدت فرار است و تا با آن درگیر نباشی نمی توانی ادعا کنی که مسلط هستی. روند کلاس رفتن من تا دبیرستان و پس از وقفه ای تا دانشگاه ادامه داشت. اما دیگر وقت زیادی صرف آن نمی کردم و صرفا از دانشی که سالهای قبل کسب کرده بودم استفاده می کردم و ترم ها را یکی پس از دیگری البته با نمره خوب پاس می کردم. اما من زبان را برای گرفتن نمرات خوب و مدرک شروع نکرده بودم که حالا با رسیدن به آن از تلاش دست بکشم اما متاسفانه آن سالها به همین نمره ها و حل تمرینات کلاس راضی بودم تا اینکه بعد از فارغ التحصیلی از مقطع کارشناسی متوجه شدم که بدون وقت گذاشتن برای زبان آن هم به صورت روزانه ولو مدت کم در روز به نتیجه نخواهم رسید و چه بسا از این سطحی که هستم بیشتر تنزل کنم. در نتیجه شروع کردن به یادگیری مجدد زبان اما این بار نه با کلاس بلکه به صورت خودخوان. ابتدا به سراغ کتاب 504 واژه، حفظ لغات به روش لاینر، 4000 لغت ضروری و ... رفتم اما در مدت کوتاهی آن ها را کنار گذاشتم چون نمی خواستم دوباره صرفا با حفظ کلی لغت پیش بروم البته اعتراف می کنم که روشم در مطالعه کتاب 504 واژه درست نبود وگرنه کتاب خوبی است و اگر همگام با تمریناتش پیش برویم نتیجه لازم را خواهیم گرفت اما من دنبال لغات آکادمیک نبودم و بیشتر میخواستم مهارت صحبت کردن و شنیدنم را ارتقا دهم. پس به تماشای سریال های انگلیسی زبان روی آوردم اما باز هم چیزی که میخواستم عایدم نشد، چرا که این سریال ها پر از لغات عامیانه که گاه غیررسمی نیز هستند و فقط در فرهنگ آمریکا مورد استفاده قرار می گیرند بودند و همچنین لهجه شان برای من خیلی سخت فهم بود و همچنین دوست داشتم درکنار یادگیری و بهبود سطح زبانم اطلاعات مفیدی نیز کسب کرده باشم و در نتیجه ترجیح دادم وقتی برای یادگیری زبان سراغ سریال ها بروم که در سطح بالاتری باشم. پس از امتحان این روش ها سعی کردم از پادکست ها A.J Hoge برای یادگیری استفاده کنم. با اینکه این پادکست ها روش نوین و اثربخشی برای تقویت مهارت شنیدن بودند اما به دو دلیل آنها را نیز موقتا کنار گذاشتم:
1- تایم پادکست ها زیاد بود و من میخواستم روزی نهایتا 30 دقیقه به یادگیری اختصاص دهم.
2- شخصا به تماشای ویدیو علاقه بیشتری دارم ( بنده بصری هستم) و با صوت تنها تمرکز کافی ندارم.
بعد تصمیم گرفتم که با ویدیوهای آموزشی پیش بروم اما به دلیل اینکه اغلب این ویدیوها فضای خشک کلاس را تداعی می کنند احساس خوشایندی نداشتم و به سراغ موارد دیگر رفتم.
تماشای مستند نیز از گزینه های دیگری بود که باز هم به دلیل محدودی مدت زمان، این گزینه نیز کنار گذاشته شد.
اما نهایتا به روشی رسیدم که تا الان برای من اثربخش بوده است. مدتها بود که دوست داشتم روزی یک ویدیو از تد تماشا کنم اما همیشه به برنامه پایبند نبودم و یکی از دلایلش این بود که برنامه ریزی فشرده ام این امکان را به من نمی داد تا اینکه با یک تیر دو هدف زدم. هم ویدیوها را تماشا کنم هم از آنها به عنوان ابزاری برای یادگیری زبان استفاده کنم و چون این ویدیوها معمولا زیر 15 دقیقه هستند می توانم هر روز از آنها استفاده کنم.
ان شاالله در پست بعد روش استفاده از این ابزار که برای من موثر بوده را شرح خواهم داد.
