تصمیم بزرگی برای سال جدید گرفته‌ام. تحریم خرید اضافه. یعنی چه؟ یعنی اینکه تا وقتی‌که مطمئنم خرید چیزی آن‌قدر واجب نیست نمی‌خرم. مثل لباس . نمونه‌اش هم اینکه برای عید امسال تنها یک روسری خریده‌ام که چند سالی بود نیاز داشتم.
می‌خواهم در سال زندگی ساده‌تری را تجربه کنم. مثلاً مواد مصرفی مثل خوراک را کمتر و به‌اندازه مصرفم بخرم.
یکی دو سالی می‌شود که کل لوازم آرایشم را که تنها چهار قلم وسیله برای استفاده روزانه و 2-3 قلم هم برای مواقع خاص تشکیل می‌دهد، کتاب‌هایی که می‌خوانم اکثراً الکترونیکی هستند و حتی به خودم قول داده‌ام که اگر چند کتاب انگلیسی بخوانم برای خودم کیندل خواهم خرید.
اما چرا این تصمیم را گرفتم؟
1- درآمدم آن‌قدر نیست که هرماه بخواهم کلی پول به لباس و کیف و کفش بدهم.
2- به تجربه دریافته‌ام که وقتی وسایل کمتری دارم آرامشم بیشتر است.
3- مدتی است ترجیح می‌دهم با پولم تجربه بخرم تا اینکه مالک چیزی باشم.
4- کمتر خریدن باعث می‌شود سراغ وسایل باکیفیت‌تر بروم و از محصولات fast fashion کمتر استفاده کنم.
5- پول‌هایی که پس‌انداز می‌کنم را برای کارهایی چون سفر، رسیدگی به پوست و مو و دندان و خلاصه سلامتی‌ام خرج کنم.
6- وقتی‌که برای خرید صرف می‌کنم را برای چیزی به مراتب لذت‌بخش‌تر صرف کنم مثلاً تماشای یک فیلم، یا خواندن یک کتاب.
7- سعی کنم شخصیتم را چنان پرورش دهم که از لباس برای نمایش خودم استفاده نکنم.
8- شاید با لباس تکراری پوشیدن باعث شوم افراد دیگری هم این کار را انجام دهند و مصرف‌گرایی کاهش یابد.
به هر حال برای منی که خیلی هم مصرف گرا نبوده‌ام شاید کار سختی نباشد اما می‌خواهم در آغاز سال جدید بیش از آنکه برای تمیز کردن خانه‌ام و خرید وسایل وقت بگذارم چیزهایی به مراتب ارزشمندتری را نو و تازه کنم مثل تفکرات و کلیشه‌های ذهنی‌ام یا برنامه‌ریزی برای سفری جذاب و کسب تجربه‌ای تازه.
